باز دلم هوایی شده
میان دو راهی
سکوت چیزی را فریاد نمیکند

حالا سر به زیر بیانداز
فرات!
تو که دیدی مشک از دست عباس افتاد
مگر تشنگی کودکان خیمه را ندیدی
چقدر خون خورده ای
خورشید بی رنگ
برو پشت نیزه ها
تماشا کن سر بر نیزه ها را
سکوت کربلا را ماتم باران گرفته
به کجا سفر کنم
وقتی آسمانی ترین مرد خدا به آسمان رفت
چشمانم ببارید
نه بر شهد شهادت 
بر مظلومیت آقایم ببارید
قلم بنویس برای حسین
تو علمدار شدی
علم به اندازه یک قلم داری